ကြမ္းေတာင္ကိုင္နွင့္အညာအလွဴပြဲ(၃)

“ငျပည့္...နင္ေရာက္လာျပီလား...။ဟုတ္...ေအး..နင့္လူေတြေရာ...လာလိမ့္မယ္ဗ်...။ခဏေနေတာ့...ေသာင္းညြန္႔ တို႔လူငယ္တစ္စုေရာက္လာသည္...။ေကာင္ေလးေတြဒီကုိလာက်၊ဒီကိုလာက်..ဒီမွာငျပည့္ရွိတယ္...။ကိုငျပည့္ေရာက္ေနျပီလား...။ေအးဟဲ့..။မမိၾကည္အခုေခၚတာဘာတုန္းဗ်...။ေအးမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္ဖို႔ဟဲ့၊အဲဒါေျပာမလို႔...။ေၾသာ္...ဟုတ္မမိၾကည္...အဲဒါဆုိမနက္ျဖန္ဘယ္ခ်ိန္လဲ..။(၉)နာရီေလာက္ေပါ့ေနမပူခင္ေလ...။အင္း။အဲဒါဆုိေသာင္းညြန္႔မင္းရြာထဲကလူငယ္ေတြကိုလုိက္ဖိတ္ထားလုိက္ကြာမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္မယ္လို႔..ဟုတ္ကုိငျပည့္က်ဳပ္လုိက္ဖိတ္ထားလုိက္မယ္ဗ်...သန္းစိုးေရမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္မယ္အဲဒါဖိတ္ခိုင္းလုိ႔ေၾသာ္..ေအးေအး..ေသာင္းညြန္႔တစ္ရြာလံုးမွာရွိတဲ့လူငယ္ေတြကိုလုိက္ဖိတ္လုိက္တာမိုးကိုခ်ဳပ္သြားတာပါပဲ...“။
မနက္ေရာက္ေတာ့သန္းစုိးေရသြားမယ္ေလ...။ေအးေအး....။နိုင္၀င္း.....ငါလာျပီ...။သန္းစိုးနဲ႔နုိင္၀င္းတုိ႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတြကစျပီးေတာ့တူးရြင္းကိုယ္စီနဲ႔တုိင္စိုက္ဖို႔ေနရာေတြအစီအစဥ္တက် ၾကြင္းတူးေနက်ပါျပီ...။တစ္ခ်ိဳ႕လည္းအလွဴအတြက္
တုိင္ေတြငွား၊၀ါးလံုးေတြငွား၊ရုိင္ေတြငွား(ရုိင္ဆုိတာ၀ါးကုိႏႊာျပီးနွီးေၾကာျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ၊လိပ္၍ရေသာအရာ)၊သြပ္ျပားအနည္းငယ္ငွား၊ေရျဖည္႔ထားဖို႔ စဥ့္အုိးအၾကီးၾကီးေတြ(၁၀)လံုးေလာက္ငွား၊ငွားသမွ်အရာအားလံုးကိုထံုးကိုေရေဖ်ာ္ဆႏြင္းအနည္းငယ္နွင့္ေရာျပီး သေဘၤာေဆးအစား၊အဲဒီထံုးေရေဖ်ာ္နဲ႔အရီးပုအိမ္ကစဥ့္အုိး...........ဘာညာဆုိျပီးငွားသမွ်ကိုမွတ္ထားျပီး...အလွဴအိမ္ကိုသယ္လာၾကပါသည္...။သန္းစိုးနဲ႔နုိင္၀င္းတုိ႔လည္းအားလံုးနွင့္ေရာျပီးလုပ္စရာရွိသမွ်ေမာတယ္၊ပန္းတယ္သေဘာမွာမထားပဲလုပ္လုိက္ၾကတာမ႑ာပ္ၾကီးေဆာက္လုပ္တာေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးသြားပါတယ္...။ကိုင္းမ႑ာပ္ေဆာက္လာၾကတဲ့သူေတြအကုန္လံုးဒီမွာလာထုိင္ၾကေရေႏြးေသာက္...။ငါကိုယ္တုိင္သုပ္ထားတဲ့လၻက္သုပ္ဟဲ့...။စားၾကအံုး...။မိၾကည္...။ေတာ္...ဦးစိန္...။အားလံုးထမင္းပြဲျပင္ျပီးျပီလုိ႔...။ကိုင္း....လာၾက...လာၾက..ဒီေန႔ေတာ့သျပြန္းဟင္းနဲ႔ငရုတ္သီးေၾကာ္၊အခ်ဥ္သုပ္၊ဟင္းခ်ိဳေပါ့ဟယ္...။အားလံုးမ႑ေဆာက္လုိ႔ေမာထားၾကတာဆုိေတာ့စာစာနဲ႔စားလုိက္ၾကတာ...ေခၽြးေတြကလည္းရႊဲစိုလုိ႔...တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိအစားမ်ားျပီး...ထိုင္ရာကေတာင္မထနုိင္ၾကဘူး..။ဦးစိန္ရဲ့လက္ရာကလည္းေကာင္းေတာ့အလွဴပြဲ၊မဂၤလာပြဲသာေရးအစနာေရးအဆံုး...သူပဲဖိုသူၾကီးလုပ္ရတာေလ...။အဲဒီအခ်ိန္လမ္းဖက္ကျဖတ္သြားတဲ့...အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္တို႔ကိုမမိၾကည္လွမ္းျမင္လိုက္ပါသည္...။အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္တစ္ခါတည္းထမင္း၀င္စားသြားၾက..။ေအး...မိၾကည္...လာျပီ...။နွစ္ခါမေခၚလုိက္ရမမိတင္လုိ႔အိမ္၀ိုင္းထဲေရာက္လာၾကသည္။ေတာ္တို႔ကေနပူၾကီးထဲဘယ္ကျပန္လာၾကတာတုန္း။ေျမာက္ဘက္ရြာသံုးရြာကုိကြမ္းေတာင္ေတြသြားငွားတာေအ့...။ျမိဳင္ၾကီးရြာကေတာ့မရေပါင္ေအ...အလွဴရက္တုိက္ေနလို႔တဲ့...။အဲဒါငါတို႔အေရွ႕ရြာသြားငွားရအံုးမွာေတာ္...။အခု ဘယ္နွစ္ခုရခဲ့လည္း အရီးေလးေစာကြမ္းေတာင္၊ပန္းေတာင္က(၁၈)ခုလံုုးအျပည့္ရခဲ့ျပီ၊ေငြဖလားကကိုင္ဖို႔(၆)လံုးနဲ႔မ႑ာပ္မွာပန္းထုိးဖို႔နဲ႔ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ေနာက္ထပ္(၁၀)လံုးအျပည့္ငွားမလုိ႔...။အင္း...အရီးေလးတို႔စိတ္တုိင္းက်သာလုပ္ၾကေတာ္က်ဳ္အကုန္အပ္တယ္သိလားအရီးေလ...။ေအးပါေအ...ေအးပါ။ သူတို႔လည္း ဦးစိန္ရဲ့ ထမင္းန႔ဲဟင္းကိုစားျပီးဗုိက္မ်ားေတာင္တင္းေနၾကပါသည္..“။မမိတင္တို႔နွစ္ေယာက္ ဂ်ံဳခေမာက္ကိုယ္စီေဆာင္းျပီးျပန္မယ္လုပ္မွမမိၾကည္ကထေအာ္လိုိက္ပါသည္...။အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္မနက္ျဖန္ဆန္သင္ရင္ေကာင္းမလား...။(ဆန္သင္တယ္ဆုိတာဆန္စပါးလံုးေကာက္တာကိုေျပာတာပါ)။ေအးေကာင္းသားပဲ...။သံလံုးကိုေလာ္နဲ႔ေအာ္ခုိင္းလုိက္
ေလ...။

“ေဂြးပင္ကုန္းေက်းရြာအတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ကုမၼာရီအမ်ိဳးသမီးအေပါင္းတုိ႔ခင္ဗ်ား...။ေဂြးပင္ကုန္းေက်းရြာအတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ ကုမၼာရီအမ်ိဳးသမီးအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား...။မနက္ျဖန္အလွဴအိမ္မွာဆန္သင္မွာျဖစ္ပါတယ္...။အဲဒါေၾကာင့္မနက္ျဖန္ေန႔လည္မိမိတို႔အိမ္မွဗန္းကေလးေတြကိုယ္စီယူေဆာင္ျပီးေတာ့အလွဴအိမ္သို႔ၾကြေရာက္ၾကပါရန္ေလးစားစြာဖိတ္မႏၱကျပဳလုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား...။ဟဲ့သံလံုးေရ...။ဗ်ာ...မမိၾကည္...။ေဒၚစိန္ကိေခၚအံုးေလ..ေလာ္နဲ႔မနက္ျဖန္သူ႔ကိုလၻက္သုပ္ခုိင္းရမွာေလ...ဆန္သင္လာတဲ့သူေတြေကၽြးဖို႔....။ေၾသာ္...ဟုတ္..ဟုတ္မမိၾကည္ေခၚလုိက္ပါမယ္...။အေရွ႕အရပ္မွေဒၚစိန္ခင္ဗ်ာ...အေရွ႕အရပ္မွေဒၚစိန္...ၾကားရာအရပ္မွအလွဴမဂၤလာအိမ္သို႔ၾကြေရာက္ပါရန္ေလးစားစြာဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။မမိၾကည္ေခၚျပီးျပီေနာ္...။ေအးေအး။ေဒၚစိန္ေရာက္လာပါသည္။မိၾကည္ဘာတုန္းဟဲ့ေျပာပါအံုး...ေၾသာ္အရီးစိန္ရယ္...မနက္ျဖန္အတြက္လၻက္သုပ္ခုိင္းမလုိ႔ေလေတာ္...ေၾသာ္ေအး...မနက္ျဖန္ဘယ္အခ်ိန္လာခဲ့ရမတုန္း...ေစာေစာလာခဲ့ေလေတာ္...အားတယ္မလားအရီးစိန္...ေအး...မအားလည္းအားရမွာေပါ႔.. မိၾကည္ရယ္“...။
“ ဟဲ႔... မိၾကည္။ ေတာ္...လာေလ အရီးစိန္..။ညီးဘာေတြလုပ္ျပီးျပီတုန္း...လၻက္သုပ္ဖို႔..။ဒီမွာ..အဆင္သ
င့္ပါပဲအရီးစိန္ရယ္..။ေအးေအးလူေတြမလာခင္ျမန္ျမန္လုပ္မွေတာ္ၾကာသူတို႔လာရင္အဆင္သင့္မျဖစ္ပဲေနမယ္ေတာ့...။ဒီမွာပေလာင္ၾကည္စပ္ခ်ဥ္လၻက္ထုပ္(၂၀)၊ဒီမွာပဲၾကမ္းေၾကာ္...လိုတာေတြအကုန္ဒီထဲမွာရွိတယ္အရီးစိန္ရယ္...။က်ဳပ္လုပ္စရာရွိတာလုပ္အံုးမယ္ေတာ့...။ဟဲ့...ဒါနဲ႔ဖိုးေမာင္တစ္ေယာက္ေကာဟဲ့...မျမင္ပါလား...သူနဲ႔သူ႔ညီျမိဳ႕တက္ျပီးသကၤန္းပရိကၡရာသြား၀ယ္တယ္ေတာ့ေၾသာ္...ေအးေအးငါလည္းလၻက္သုပ္ေတာ့မယ္...။(၁၀)နာရီထိုးျပီ...။ခဏေနရင္ေတာျပန္ေတြျပန္လာက်ေတာ့မယ္။ေဟ့...မိၾကည္...ေတာ္...။ဘယ္သူတုန္းအခုေခၚတာ။ငါပါေအ...မိပုဟဲ့..မိပု....ေၾသာ္...အရီးပု...လာေလ“..။အရီးပုလက္ထဲမွာဗန္းေလးကိုကုိင္လုိ႔။မ်က္နွာကလည္းသနပ္ခါးတံုးန႔ံေလးကေမႊးလုိ႔၊သူမ်က္နွာကအျပံဳးေလးကလည္းျမင္သူတုိင္းစိတ္ေအးခ်မ္းစရာပါ..။မမိၾကည္ကိုယ္တုိင္လည္း ...အေၾကာ္သည္အရီးပုရဲ့အျပံဳးေလးကုိၾကည့္ရင္း စိတ္ေအးခ်မ္းသြားပါေတာ့တယ္...။
ဆက္ပါဦးမည္......အပိုင္း(၄)ေမွွ်ာ္...
အညာေဒသရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ အလွဴပြဲေလး အေၾကာင္းပါ...ဗဟုသုတ ရမယ္ထင္ပါတယ္...။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ့လက္ခုပ္သံက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အားေဆးတစ္ခုပါ...။
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
23.2.2011

ေရႊညာသူ ေရႊညာသား

ကၽြန္ေတာ္တို့ အညာေဒသရဲ့ အလွနဲ့ အညာသူ ၊ အညာသားတုိ့ရဲ့စိတ္ေန သေဘာထားေလးေတြကို လွစ္ဟျပသရင္းအညာကိုဖိတ္ေခၚေနတဲ႔သီခ်င္းေလးပါ..ၾကည္နူးစရာေကာင္းတဲ့သီခ်င္းေလးမို့ နား
ဆင္ၾကည့္ၾကပါအံုးဗ်ာ...

ေတာရြာ ထမင္းနဲပြဲ

           

       တစ္နွစ္မွာ (၁၂) တစ္ဆယ္႔နွစ္လ ရွိတယ္ဆုိတာ လူတုိင္းသိၾကမည္ထင္ပါသည္။ အဂၤလိပ္ ျပကၡဒိန္ နွင့္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ မတူပံုကိုလည္း  ျမန္မာလူမ်ိဳး
အားလံုးသိရွိျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္...။ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ၁၂ လရွိေသာ္လည္း ဥတုအားျဖင့္ သံုးမ်ိဳး ပိုင္းျခားထား
ပါသည္။ ေႏြရာသီ ၊ မုိးရာသီ ႏွင့္ ေဆာင္းရာသီ လို့  ဥတုတစ္ခုကို ေလးလနဲ့ ပိုင္းျခားသတ္မွတ
္ထားတာကို ကၽြန္ေတာ္တုိ့ ငယ္ငယ္ ဒုတိယတန္း ျမန္မာဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ သင္ၾကားျပီးျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတာ
ယံုၾကည္ပါတယ္..။       ရာသီစက္၀န္းဟာ အျမဲမျပတ္ ေျပာင္းလဲ
ေနလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အသက္ ၂၅ ေက်ာ္လို့ ၃၀ အတြင္းမွာ ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လုိ့ေနပါျပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေမ့အိမ္က အေၾကာင္းေလးေတြကို အခုခ်ိန္ထိ  နွလံုးသားမွာထြင္
းထုထားသလုိ အမာရြတ္အျဖစ္က်န္ရွိျပီး အမွတ္တရ ရွိေနစဲပါ..။ အခုလရာသီကား  ေႏြကိုေမာင္းထုတ္ မုိးကိုျဖတ္သန္း  ေဆာင္းသရုပ္ကို ေပၚလြင္ေစခဲ့တာ သံုးလေက်ာ္ လို့ တပိုတြဲလေတာင္ ေရာက္ရွိလုိ့ေနပါျပီ.. ။ တပိုတြဲလဆိုတာ ေအးလုိ့ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ပဲရွိပါေသးတယ္ ...။ ျပာသိုလ္လကုန္ျပီဆုိတာနဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရြာမွာ ရွိတဲ့ အိမ္တုိင္း တပိုတြဲလျပည့္ကို ေမွ်ာ္ေနတတ္ၾကပါျပီ...။ကၽြန္ေတာ္တုိ့လုိ ကေလးေတြအားလံုးဟာလည္း အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနၾကျပီေလ...။ လက္ပံပြင့္နီနီရဲရဲေလးေတြကို ျမင္လုိက္တာနဲ့ အလိုလုိ တပိုတြဲဆုိတဲ့ သရုပ္ကိုေပၚလြင္ေစပါတယ္။ ကေလးတုိင္းရဲ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာ လည္း လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ ေခြးရူးခ်ိန္လုိ့  ေအာ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့...။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေခြးေတြတကယ္ကိုရူးပါတယ္ .... အဲဒီအတြက္  အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ကေလးေတြ ကို မိဘမ်ားကအိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ဖုိ့ အျမဲတမ္းဆံုးမတဲ့ ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တပိုတြဲ လဆန္းျပီဆုိတာနဲ့ တစ္ရြာလံုး သိထားၾကတာကသူတုိ့ရဲ့ စိတ္ထဲမွာစြဲျမဲေနတာက တပိုတြဲလျပည့္ ေန့မွာ ထမင္းနဲ ထိုးၾကရမယ္ဆုိတာပါပဲ။ အိမ္တုိင္းနီးပါးထမင္းနဲထုိးရန္အတြက လုိအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကို ၾကိဳတင္စုေဆာင္းထားျခင္းပါပဲ...။ ေကာက္ညွင္းဆန္ ၊ အုန္းသီး ၊ ေျမပဲ၊နွမ္းစတဲ့ပစၥည္းေတြကိုသိမ္းထားၾကပါတယ္....  ဒီလုိနဲ့ အားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ တပိုတြဲလျပည့္ေန႕ကို ေရာက္ရွိလုိ့လာပါျပီ။မနက္ေစာေစာ မွာေတာ့ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္း နဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရြာရဲ့ ေျမာက္ဘက္ကရြာေတြမွာရွိတဲ့  ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက အုန္းေမာ
င္း (ကုလားတက္ ၊ ရြာအေခၚ တုန္း )ေခါက္သံ ၾကားျပီဆုိတာနဲ့ တစ္ရြာလံုးထၾကပါတယ္(မနက္ ၃နာရီ ၃၀ မွာ တုန္းေခါက္တာပါ ပံုမွန္ပါပဲ)။ ကၽြန္ေတာ္အဖြားရယ္ ၊ အေမရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး စိန္စိန္(ကုိတက္စိန္) ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလး ရယ္ ၊ အစ္မ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ရယ္ ထျပီး လိုအပ္တဲ့အရာေတြကို ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ကေလးတုိ့ ဘာသာ ဘာ၀ အိပ္ေရး အရမ္းစံုမက္ပါတယ္...  ညက အိပ္လုိက္ရင္ မနက္လင္းမွ နုိးတာပါ (ဆင္ေအာ္လို့မနုိးဆုိတဲ့ )အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ပါတယ
...။ တစ္ျခားရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိပ္ေရး စံုမက္ပါေစ တပိုတြဲလျပည့္ ထမင္းနဲထုိးတဲ့ေန႕မွာေတာ့ အျမဲတမ္း အေစာနုိးေနေလ့ရွိပါတယ္...။ ပဲခူးဆား ခတ္တုိင္းငန္ ဆုိသလုိပါပဲ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ငန္ရံုသက္သက္မွ်သာျဖစ္ပါသည္ .... (အဲဒီပံုခုိင္းကေတာ့ ဘာမွ အကူအညီမရပဲ ၀င္ေရာက္ရႈပ္ျခင္းကို ခိုင္းနႈိင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္)။
ပဲခူးဆားလို့အေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အကူအညီေပးတဲ့အေနနဲ့ လူၾကီးေတြ ထမင္းနဲ ထုိးတဲ့အနားမွ
ာ မီးခြက္ျပတာလုိလုိ ၊ မီးထိုးေပးတာ လုိလုိ (မီးထုိးတယ္ဆုိတာ မီးေတာက္ေအာင္ မီးဖိုထဲမွာ ထင္းထုိးေပးျခင္းကိုဆုိလိုသည္) နဲ့
၀င္ေရာက္ေနရာ ယူျပတတ္ပါသည္...(အမွန္ကေတာ့ဖားျခင္းျဖစ္ပါသည္) ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလးနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ထမင္းနဲေကာင္းေကာင္းရရန္အတြက္ ေခၽြးတစ္လံုးလံုးနွင့္ ထုိးလုိက္ဟ ၾကိတ္လုိက္ဟ နဲ့ ေအာ္ျပီး ေယာင္းမ တစ္လက္စီနဲ့ ၾကိတ္နယ္ေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေမက စားဖိုမွဴးေပါ့ ျမည္းၾကည့္လုိက္ နဲနဲမာတယ္ဆုိရင္ ေရထည့္လုိက္ ၊ ဆားေလးထည့္လုိက္၊ ဆီေလးထည့္ လုိက္ေပါ့ ...။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ထမင္းနဲထဲကို အုန္းသီးေၾကာ္ေတြျဖဴး ၊ နွမ္းေထာင္းျဖဴး ၊ ၾကက္သြန္ဆီသတ္ျပီးသားထည့္(ၾကက္သြန္ေၾကာ္ကိုဆုိလုိသည္) ၊ ေျမပဲထည့္ျပီး အဆံုးသတ္ ထမင္းနဲေကာင္းေကာင္း တစ္အိုး ရရွိလုိ့သြားပါတယ္။     ကၽြန္ေတာ့္အဖြားကအျမဲေျပာဖူးပါတယ္ တပိုတြဲလျပည့္ေန့ ဟာ" ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန့" ျဖစ္တယ္... အဲဒီေန့ကို
ျၾကည္ညိဳေလးစားေသာအားျဖင့္ ထမင္းနဲထုိးျပီး ျမတ္စြာဘုရားနဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြကို ကပ္လွဴပူေဇာ္တာျဖစ္တယ္လုိ့
ေျပာပါတယ္...ေနာက္ျပီး အဲဒီေန့ဟာ အရမ္းေအးတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက လက္ေတာ္ကိုမီးကင္တယ္လုိ့လည္းေျပာပါတယ္..
အဲဒီအတြက္ အဖြားက တပိုတြဲလထဲေရာက္ျပီဆုိတာနဲ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ သနပ္ခါး သားေတြကိုဓါးနဲ့ခြဲျပီး ေနပူလွမ္းခုိင္း  ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရြာရဲ့ေျမာက္ဘက္က ေခ်ာင္းထဲမွာ ေငြေရာင္ထေနတဲ့ ျဖဴလြလြ သဲပြင့္ေလးေတြကိုလည္း ၾကိဳျပီး က်ံဳးခုိင္းထားပါေသးတယ္။
တပိုတြဲလဆန္း ၁၄ရက္ေန့ ညေန ေန၀င္မုိးခ်ဳပ္အခ်ိန္က စျပီး အဖြားက ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္ ...အိမ္ရဲ့ေခါင္းရင္းဘက္ မန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာ ေသခ်ာသန့္ရွင္းေနေအာင္ လွဲက်င္း ေနာက္ျပီး ၾကိဳျပီးက်ံဳးထားတဲ့ ျဖဴလြလြ သဲေတြကိုခင္း  သဲေတြရဲ့အေပၚမွာ ဓါးနဲ့ျခမ္းျပီးေနပူလွမ္းထားတဲ့ သနပ္ခါး အျခမ္းေလးေတြကို ေသခ်ာ စီရီသပ္ရပ္ေနေအာင္ နွစ္ေခ်ာင္းစီ ကန့္လန့္တင္တင္သြားပါတယ္ လူၾကီးခါး တစ္၀က္ေလာက္ျမင့္ပါတယ္ ...  ျပင္ဆင္ထားျပီးသားလဲျပိဳမသြားရေအာင္ ေစာင္းနဲ့အုပ္ထားပါတယ္..(ေစာင္းဆုိလိုသည္မွာ ၀ါးကိုျခမ္းျပီးရပ္ထားေသာ အုပ္ေစာင္း အၾကီးစားကိုဆုိလုိသည္)..။မနက္အာရုဏ္တက္ခ်ိန္ ေ၀တီေ၀လင္း အခ်ိန္မွာ စျပီး ျမတ္စြာဘုရားကိုသနပ္ခါးမီးနဲ့ပူေဇာ္ပါေတာ့တယ္..။ သနပ္ခါးသားကိုမီးရွိဴ႕တာျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္အိမ္လံုး ပါတ္၀န္းက်င္တစ္ခု
လံုးမွာလည္း  ေမႊးပ်ံ႕ ၾကိဳင္သင္းေနပါေတာ့တယ္...။
     အားလံုးျပီးစီးျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ရရွိထားတဲ့ ထမင္းနဲပြဲေတြကိုျပင္ဆင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေမက ေရာ့ သားၾကီးမင္းက ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ့ ဟိုဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားလွဴ၊ သားငယ္ မင္းကေတာ့ မင္းတုိ့စာသင္ခဲ့တဲ့မင္းတုိ့ဦးဇင္းေက်ာင္းနဲ့ ဘယ္ေက်ာင္းကိုသြား ၊ ကၽြန္ေတာ္အေဖကုိလည္း သက္ဆုိင္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုသြားျပီး လွဴဒါန္းခိုင္းပါတယ္...။ အဲဒီပံုရိပ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ...။
     အဲဒီ တပိုတြဲလျပည့္ရဲ့ ထမင္းနဲ့ထုိးပြဲနဲ့ ထမင္းနဲလွဴတာရယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို  သနပ္ခါးမီး ပူေဇာ္တာေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ဘ၀ ၊ ဘယ္တုိင္းျပည္ ၊ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ ကိုပဲေရာက္ေရာက္  ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ နွလံုးသားထဲမွာ အမာရြတ္တစ္ခုလုိထင္
က်န္ေနမွာကေတာ့ အျမဲအမွန္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္....။ (ကၽြန္ေတာ္ေရးတတ္လုိ႕ ေရးျခင္းမဟုတ္ပါ ၀န္ခံပါသည္) အလြမ္းေျပေရးထားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္...။အမွားကို အမွန္ျပင္ျပီး  ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ထမင္းနဲပြဲ ရိုးရာအေၾကာင္းေလးကိုဖတ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ၾကပါေစ..။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အသိနဲ့ သတိကပ္နုိင္ၾကပါေစ....။ ( ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္)

                                                                               ရာဇာ (ေက်းေတာသားေလး)

                                                                                14.2. 2011(တနလၤာေန့)